Spelregels 1949: verschil tussen versies
| Regel 12: | Regel 12: | ||
Men zag in dat om spelresultaten vergelijkbaar te houden, onregelmatigheden op alle tafels altijd hetzelfde afgehandeld moesten worden, zodat de spelresultaten vergelijkbaar bleven. Bij Duplicate Bridge is dat van het grootste belang omdat elk spelresultaat op elke tafel invloed heeft op ieders eindresultaat. Dan moet wel altijd en iedereen voor elke onregelmatigheid roepen. Deze verplichting om in een duplicate-bridge-wedstrijd de arbiter te roepen is nog steeds actueel en heeft in de 1949-spelregelversie zijn intrede gedaan. </br> | Men zag in dat om spelresultaten vergelijkbaar te houden, onregelmatigheden op alle tafels altijd hetzelfde afgehandeld moesten worden, zodat de spelresultaten vergelijkbaar bleven. Bij Duplicate Bridge is dat van het grootste belang omdat elk spelresultaat op elke tafel invloed heeft op ieders eindresultaat. Dan moet wel altijd en iedereen voor elke onregelmatigheid roepen. Deze verplichting om in een duplicate-bridge-wedstrijd de arbiter te roepen is nog steeds actueel en heeft in de 1949-spelregelversie zijn intrede gedaan. </br> | ||
| − | Uit dien hoofde moet je alle onregelmatigheden dus door een onafhankelijke persoon laten oplossen. Dat is de WL, en daar waren de Amerikaanse regels ook al op ingericht. De Amerikaanse cultuur is er een van straffen, dus ook die bevoegdheid werd aan de WL gegeven, met de 2 vormen die we nu nog steeds kennen: procedureel en disciplinair. | + | Uit dien hoofde moet je alle onregelmatigheden dus door een onafhankelijke persoon laten oplossen. Dat is de WL, en daar waren de Amerikaanse regels ook al op ingericht. De Amerikaanse cultuur is er een van straffen, dus ook die bevoegdheid werd aan de WL gegeven, met de 2 vormen die we nu ook nog steeds kennen: procedureel en disciplinair. |
De WL kan het fout doen, dus er kwamen nieuwe hoofdstukken bij: | De WL kan het fout doen, dus er kwamen nieuwe hoofdstukken bij: | ||
| − | * over de WL (wat zijn zijn taken en bevoegdheden), | + | * over de WL (en over wat zijn zijn taken en bevoegdheden zijn), |
| − | * een hoofdstuk als spelers het niet met de WL eens zijn | + | * een hoofdstuk voor een regeling voor protesten als spelers het niet met de WL eens zijn, en |
* de verhouding organisatie-WL. | * de verhouding organisatie-WL. | ||
| − | * Ook werd ingezien dat de "administrateur" (degene die de uitslag van de wedstrijd uitrekent), niet dezelfde persoon hoeft te zijn als de WL, en "de organisatie de de wedstrijd uitschrijft" niet dezelfde mensen hoeven te zijn die de actuele wedstrijd organiseren (het "wedstrijdcomite"). | + | * Ook werd ingezien dat de "administrateur" (degene die de uitslag van de wedstrijd uitrekent), niet dezelfde persoon hoeft te zijn als de WL, en "de organisatie de de wedstrijd uitschrijft" niet dezelfde mensen hoeven te zijn die de actuele wedstrijd organiseren (het "wedstrijdcomite").</br> |
| − | De 1949-versie was een eerste opstap naar een versie die geschikt was voor "duplicate" bridge. In 1959 verscheen de 2e druk en in 1963 de 3e druk van deze spelregelversie, alle nog steeds onder het beheer van de LC-ACBL, EBL en Portland Club. | + | De 1949-versie was dus een grote wijziging, en was een eerste opstap naar een versie die geschikt was voor "duplicate" bridge. In 1959 verscheen de 2e druk en in 1963 de 3e druk van deze spelregelversie, alle nog steeds onder het gezamenlijk beheer van de LC-ACBL, EBL en Portland Club. |
In 1963 werd de WBF (World Bridge Federation) opgericht. Het spelregelversie-beheer kwam definitief terecht bij de LC (Law Comittee). De 3e herziene druk wordt door de LC-WBF ongewijzigd overgenomen. Er werd afgesproken eens in de ca. 10 jaar de spelregels te herzien. | In 1963 werd de WBF (World Bridge Federation) opgericht. Het spelregelversie-beheer kwam definitief terecht bij de LC (Law Comittee). De 3e herziene druk wordt door de LC-WBF ongewijzigd overgenomen. Er werd afgesproken eens in de ca. 10 jaar de spelregels te herzien. | ||
Versie van 5 aug 2019 om 13:15
De digitale kopie van de Nederlandse tekst van de Spr. NBB vindt u hier: Bestand:Spelregels 1949.pdf
Na de oorlog werd het bridgen weer ter hand genomen. De IBL (International Bridge Ligua, in 1932 opgericht in Den Haag als samenwerkingsverband van een aantal nationale bridgebonden, waaronder de NBB) ging over in 1948 over in EBL. De nieuwe naam - Europese Bridge Ligua - hield verband met de oorlog, en tevens werd duidelijk dat de Amerikanen niet tot die organisatie wilde toetreden. Daarnaast zaten de Duitsers en Italianen oorspronkelijk wel in de IBL. (terzijde: het instituut "Ballotage" werd - niet alleen in de bridgewereld - voornamelijk ingesteld om mensen die fout geweest waren in de oorlog buiten de deur te houden).
De EBL wilde naar "Duplicate bridge"-spelregels. De Portland Club (die van oudsher de ongeschreven zeggenschap over de spelregels had) bleef vasthouden aan het Robberbridge. Maar de Amerikanen, de ACBL (American Contract Bridge Ligua) kwamen er bij. Zij hadden inmiddels veel ervaring met viertallenbridge (wat een een andere vorm van "duplicate" bridge is). In 1948 werd tussen die 3 instanties een nieuwe spelregeltekst overeengekomen (Portland Club, EBL en de National Laws Commission of America (De Law-committee van de ACBL)). Deze Engelse tekst is pas in 1949 vertaald in het Nederlands, en ik schrijf voor Nederlands publiek, dus vanuit de NBB gezien hebben we het over de 1949-versie van de Spr. Overigens is de Engelse tekst altijd leidend geweest - hetgeen in gevallen van ambugïteit nog wel eens voor discussies zorgt, ook tegenwoordig.
Wat wijzigde er t.o.v. de 1936-versie?
Men zag in dat om spelresultaten vergelijkbaar te houden, onregelmatigheden op alle tafels altijd hetzelfde afgehandeld moesten worden, zodat de spelresultaten vergelijkbaar bleven. Bij Duplicate Bridge is dat van het grootste belang omdat elk spelresultaat op elke tafel invloed heeft op ieders eindresultaat. Dan moet wel altijd en iedereen voor elke onregelmatigheid roepen. Deze verplichting om in een duplicate-bridge-wedstrijd de arbiter te roepen is nog steeds actueel en heeft in de 1949-spelregelversie zijn intrede gedaan.
Uit dien hoofde moet je alle onregelmatigheden dus door een onafhankelijke persoon laten oplossen. Dat is de WL, en daar waren de Amerikaanse regels ook al op ingericht. De Amerikaanse cultuur is er een van straffen, dus ook die bevoegdheid werd aan de WL gegeven, met de 2 vormen die we nu ook nog steeds kennen: procedureel en disciplinair.
De WL kan het fout doen, dus er kwamen nieuwe hoofdstukken bij:
- over de WL (en over wat zijn zijn taken en bevoegdheden zijn),
- een hoofdstuk voor een regeling voor protesten als spelers het niet met de WL eens zijn, en
- de verhouding organisatie-WL.
- Ook werd ingezien dat de "administrateur" (degene die de uitslag van de wedstrijd uitrekent), niet dezelfde persoon hoeft te zijn als de WL, en "de organisatie de de wedstrijd uitschrijft" niet dezelfde mensen hoeven te zijn die de actuele wedstrijd organiseren (het "wedstrijdcomite").
De 1949-versie was dus een grote wijziging, en was een eerste opstap naar een versie die geschikt was voor "duplicate" bridge. In 1959 verscheen de 2e druk en in 1963 de 3e druk van deze spelregelversie, alle nog steeds onder het gezamenlijk beheer van de LC-ACBL, EBL en Portland Club.
In 1963 werd de WBF (World Bridge Federation) opgericht. Het spelregelversie-beheer kwam definitief terecht bij de LC (Law Comittee). De 3e herziene druk wordt door de LC-WBF ongewijzigd overgenomen. Er werd afgesproken eens in de ca. 10 jaar de spelregels te herzien.
Op de overleg-pagina's van de (sub)-artikelen (in de 1936-naamruimte) staan over deze spelregels hier en daar anecdotes en wetenswaardigheden.
