Spelregelgeschiedenis

Spelregelversies

2017:Spelregels 2017

2007:Spelregels 2007

1997:Spelregels 1997

1987:Spelregels 1987

1975:Spelregels 1975

1949:Spelregels 1949

1936:Spelregels 1936

1932:Spelregels 1932

Geschiedenis van de Spelregels

Kern van de Spelregels is (en dat is al vanaf het prille begin) dat het gebruikmaken van Ongeoorloofde Informatie (OI) ten strengste verboden is. En dat gaat ver in zijn uitwerking: je mag niet eens verdacht kunnen worden van OI-gebruik.

De Spr. zijn er niet voor het bestraffen van oneerlijk spel. Dat zijn ze nooit geweest. Dergelijk gedrag wordt anno 2017 via 73B2 expliciet niet via de Spr. beoordeeld en 91B geeft de WL de eventuele mogelijkheid tot uitsluiting van een paar dat zijn heil zoekt in illegale communicatiemethoden.

Ter illustratie: dit is de strekking van de Spelregels van de 1932-versie. Als je die vergelijkt met de huidige versie, dan blijkt dat de essentie van de Strekking van de Spelregels niet is veranderd sinds 1932:

De strekking van de Spr. van de 1932-versie is (m.i.) zelfs duidelijker qua normgeving dan de 2017-versie: “immers, de moreele verplichting om zich aan deze regels te houden is het sterkst, wanneer geen straf is voorgeschreven.”, ondanks dat in de 2017-versie deze norm zo expliciet mogelijk is gemaakt in andere artikelen (template:2017:16B16B, 72B, 74C, 73B) ontbreekt in de 2017-versie deze invalshoek.

  Wat is OI? Alles wat géén Geoorloofde Informatie (GI) is, is OI (Ongeoorloofde Informatie).

Wat anno 2017 GI is, staat in 16A: - de gedane biedingen (sec, dus niet de manier waarop, of eventuele begeleidende opmerkingen of lichaamstaal) - de gespeelde kaarten (sec, dus niet de manier waarop, of eventuele begeleidende opmerkingen of lichaamstaal) - informatie voortvloeiende uit ingetrokken handelingen zijn voor de niet-overtredende partij GI - informatie die voortvloeit uit geaccepteerde onregelmatigheden - i.h.a. voor alle info die je krijgt of verkrijgt van of door tegenpartij (SK, uitleg, maar ook hun gedrag – is voor hun OI, maar voor jou GI) - alles wat je al wist voor het spel begon, bijv. kennis over eigen systeem, stand in de wedstrijd (maar zie uitzondering 16D1 over per ongeluk opgevangen info over het te spelen spel).

OI ontstaat per ongeluk of onbedoeld, bijv. gelaatsuitdrukkingen of lichaamshouding of als grappig bedoelde opmerking, of denkpauzes na een onverwachte actie. In feite gaat er vrijwel geen spel zonder enige vorm van OI voorbij. Op zich is dat vaak niet eens erg, het is pas de gebruikmaking door partner die een overtreding van de Spr. oplevert.

De vaak als tweede pijler van de Spr. beschreven is het Full-disclosure-principe. Full-disclosure is het vooraf (op tijd) en zonder terughouding volledig bekend maken wat biedingen betekenen. Deze tweede pijler vloeit echter rechtstreeks voort uit de eerste, de kern van de spelregels. Daarvoor moet je je voorstellen voor welk vraag de eerste spelregelmakers zich gesteld zagen: “Is informatie die voortvloeit uit conventiegebruik nu wel of niet geoorloofd?”.

Besloten werd dat informatie die voortvloeit uit conventiegebruik geoorloofd was, onder het voorbehoud dat men de tegenstander de conventie vooraf moest uitleggen (pre-alert).

Het vooraf uitleggen van de bijzonderheden van je systeem noemen we ook tegenwoordig nog pre-alert en is nog steeds verplicht bij “grote” afwijkingen van wat gangbaar is (zie ook toelichting alerteerregeling). Aanvullend bestaat er de systeemkaart (SK).

De gemaakte keuzes van de spelregelmakers van destijds zijn volstrekt logisch. Door de pre-alert-verplichting kon achteraf vastgesteld worden dat er gèèn gebruik gemaakt was van OI maar van info voortvloeiend uit een conventie, en hierdoor konden conventies toch worden toegestaan. Het toestaan van conventies was onvermijdelijk. Het informatiedoublet was vanaf het prille begin al in brede kring gangbaar, en wanneer is bijv. een openingsbod van 2♥ nu conventioneel, was dat wanneer je volgens Culbertson speelde (dan is het MF-sterk) of wanneer je volgens Schenken speelde (zwak)? Men zag dus in dat je afspraken/conventies niet kunt verbieden, maar uit de afspraken afgeleide informatie moest voor beide partijen toegankelijk zijn omdat anders niet bepaald kan worden of er gebruik gemaakt is van OI.

Intermezzo: Kort overzicht geschiedenis Spelregels (vanuit Nederlands perspectief).

22-11-1930 Oprichtingsdatum NBB. De eerste bondswedstrijdleider Borèl vindt wedstrijdvorm “Paren” (eigenlijk de parentelling) uit en organiseert het eerste NK op 7-2-1931. Gekozen wordt voor de bridgespelregels van de Engelse Portland Club. Deze waren echter vooral geënt op wedstrijdvorm robberbridge. Bij robberbridge is er weinig tot geen drang om een score te bepalen die het spel(resultaat) ondanks de onregelmatigheid, vergelijkbaar maakt, omdat er niet vergeleken hoeft te worden. Naast discussies over zaken als over hoe de kwetsbaarheid geregeld moest worden (men was Robberbridge gewend) waren er in het bridgeblad veel discussies over conventies en psyches (die toen vaak op één hoop werden gegooid). 1932: Eerste Internationale NBB-versie spelregels. Pre-alert wordt verplicht gesteld. 1936: Tweede Internationale Spelregels (Portland Club, Whist Club (New York), La commission Francaise du Bridge (Parijs) en de Internationale Bridge League IBL, dit was een samenwerkingsverband van voornamelijk Europese bridgebonden. Pre-alert en vraagrecht (impliciet) opgenomen in Spr. 1949: Derde versie Internationale Spelregels (ondersteunende organisaties: Portland Club, Europese Bridge League EBL (voorheen IBL), Laws Comittee ACBL – de American Contract Bridge League). Het vraagrecht wordt vastgelegd (bij arbitrages moest partner van tafel). 1963: Oprichting WBF. Derde Internationale en in Nederland geldende versie door WBF onverkort overgenomen in de vierde versie. Het eigendomsrecht van de spelregels wordt toegewezen aan de LawCommittee van de WBF (LC), alles bekrachtigd door Portland Club, EBL, ACBL. 1974: De Nederlander Hans de Jager vindt de SysteemKaart (SK) uit. 1975: 5e versie Spr. Ca. 1980: In Engeland wordt het alerteren uitgevonden. 1987: 6e versie Spr. Alerteren wordt opgenomen in de Spr. 1997: 7e versie Spr. 2007: 8e versie Spr. 2017: 9e versie Spr.

Full-disclosure is de enige houding die in overeenstemming is met de Spelregels. Het proberen te verbergen van je afspraken (of er niet volledig open over zijn) gaat volledig in tegen de geest van de Spelregels (en is dus een overtreding, want de ‘extra’ informatie die je je op die manier verwerft t.o.v. je tegenstanders is feitelijk OI geworden).

Om conventies/afspraken bekend te maken heb je tot je beschikking: - de pre-alert (via en zie ook art.6.3 van WR-NBB), - het vraagrecht (nu vastgelegd in 20F), - de SK (zie 40B2aii – en beklonken in art.6 van het WR-NBB), en - het alerteren (20F, 21B, alerteerregeling).

Niet alle afspraken/conventies zijn altijd toegestaan en voor sommige geldt een speciale behandeling (zie BSC-regeling 2017).

In de loop van de tijd zijn voor de meest voorkomende onregelmatigheden (bijv. gevallen kaart, bod voor de beurt, onvoldoende bod etc.) standaardprocedures ontwikkeld ten einde het uiteindelijke spelresultaat zo eerlijk mogelijk vergelijkbaar te houden met de andere spelresultaten.

Maar op het moment dat je een beschreven rechtzetting voor een onregelmatigheid hebt, dan moet je de rechtzettingsregels wel precies, naar de letter, volgen. Iedereen wil in gelijke situaties gelijk behandeld worden:

https://www.youtube.com/watch?v=-dMoK48QGL8

Voortschrijdend inzicht ten aanzien van vergelijkbaarheid van spelresultaten na een onregelmatigheid zorgt evenwel toch af en toe tot wijziging in die Spelregels. Bijv. het artikel “Wijzigen bieding” is de laatste 3 versies van de Spelregels steeds tamelijk ingrijpend gewijzigd. Maar ook al is zo’n artikel gewijzigd, na wijziging moet het artikel in zijn nieuwe gedaante wel weer precies worden toegepast (anders worden de apen kwaad).