Spelregels 1949: verschil tussen versies
| Regel 4: | Regel 4: | ||
</br> | </br> | ||
| − | Na de oorlog werd het bridgen weer ter hand genomen. De IBL (International Bridge Ligua, in 1932 opgericht in Den Haag als samenwerkingsverband van een aantal bridgebonden waaronder de NBB) ging over in 1948 over in EBL | + | Na de oorlog werd het bridgen weer ter hand genomen. De IBL (International Bridge Ligua, in 1932 opgericht in Den Haag als samenwerkingsverband van een aantal nationale bridgebonden, waaronder de NBB) ging over in 1948 over in EBL. De nieuwe naam Europese Bridge Ligua - hield verband met de oorlog; de Duitsers en Italianen zaten oorspronkelijk wel in de IBL. Het instituut "Ballotage" werd - niet alleen in de bridgewereld - ingesteld om mensen die fout geweest waren in de oorlog buiten de deur te houden).</br> |
| + | |||
| + | De EBL wilde naar "Duplicate bridge". De Portland Club (die van oudsher de ongeschreven zeggenschap over de spelregels had) bleef vasthouden aan het Robberbridge. Maar de Amerikanen, de ACBL (American Contract Bridge Ligua) kwamen er bij. Zij hadden inmiddels veel ervaring met viertallenbridge (een andere vorm van "duplicate" bridge). In 1948 werd tussen die 3 instanties een nieuwe spelregeltekst overeengekomen (Portland Club, EBL en de National Laws Commission of America (De Law-committee van de ACBL)). Deze engelse tekst is pas in 1949 vertaald in het Nederlands, en ik schrijf voor nederlands publiek, dus vanuit de NBB gezien hebben we het over de 1949-versie van de Spr. Overigens is de engelse tekst altijd leidend geweest - hetgeen in gevallen van ambugïteit nog wel eens voor discussies zorgt. | ||
Wat wijzigde er t.o.v. de 1936-versie? | Wat wijzigde er t.o.v. de 1936-versie? | ||
| − | Men zag in dat om spelresultaten vergelijkbaar te houden, onregelmatigheden op alle tafels hetzelfde afgehandeld moesten worden. Bij Duplicate Bridge is dat van het grootste belang omdat elk spelresultaat op elke tafel invloed heeft op ieders eindresultaat.</br> | + | Men zag in dat om spelresultaten vergelijkbaar te houden, onregelmatigheden op alle tafels hetzelfde afgehandeld moesten worden. Bij Duplicate Bridge is dat van het grootste belang omdat elk spelresultaat op elke tafel invloed heeft op ieders eindresultaat. Dan moet wel altijd en iedereen steeds roepen. De verplichting om in een duplicate-bridge-wedstrijd de arbiter te roepen is nog steeds actueel en heeft in deze spelregelversie zijn intrede gedaan. </br> |
| − | Uit dien hoofde moet je alle onregelmatigheden dus door een onafhankelijke persoon laten oplossen. Dat is de WL, en daar waren de amerikaanse regels ook al op ingericht | + | Uit dien hoofde moet je alle onregelmatigheden dus door een onafhankelijke persoon laten oplossen. Dat is de WL, en daar waren de amerikaanse regels ook al op ingericht. De amerikaanse cultuur is er een van straffen, dus die bevoegdheid werd ook aan de WL gegeven, met de 2 vormen die we nu nog steeds kennen: procedureel en disciplinair. |
| − | Er kwamen nieuwe hoofdstukken over de WL (wat zijn zijn taken en bevoegdheden), een hoofdstuk als spelers het niet met de WL eens zijn (protesten), en de verhouding organisatie-WL. Ook werd ingezien dat de "administrateur" (degene die de uitslag van de wedstrijd uitrekent), niet dezelfde persoon hoeft te zijn als de WL, en "de organisatie de de wedstrijd uitschrijft" niet dezelfde mensen hoeven te zijn die de actuele wedstrijd organiseren (het "wedstrijdcomite"). | + | Er kwamen nieuwe hoofdstukken bij over de WL (wat zijn zijn taken en bevoegdheden), een hoofdstuk als spelers het niet met de WL eens zijn (protesten), en de verhouding organisatie-WL. Ook werd ingezien dat de "administrateur" (degene die de uitslag van de wedstrijd uitrekent), niet dezelfde persoon hoeft te zijn als de WL, en "de organisatie de de wedstrijd uitschrijft" niet dezelfde mensen hoeven te zijn die de actuele wedstrijd organiseren (het "wedstrijdcomite"). |
| − | De 1949-versie was | + | De 1949-versie was een eerste opstap naar een versie die geschikt was voor "duplicate" bridge. |
Op de overleg-pagina's van de (sub)-artikelen (in de 1936-naamruimte) staan over deze spelregels hier en daar anecdotes en wetenswaardigheden. | Op de overleg-pagina's van de (sub)-artikelen (in de 1936-naamruimte) staan over deze spelregels hier en daar anecdotes en wetenswaardigheden. | ||
---- | ---- | ||
Versie van 5 aug 2019 om 11:55
De digitale kopie van de Nederlandse tekst van de Spr. NBB vindt u hier: Bestand:Spelregels 1949.pdf
Na de oorlog werd het bridgen weer ter hand genomen. De IBL (International Bridge Ligua, in 1932 opgericht in Den Haag als samenwerkingsverband van een aantal nationale bridgebonden, waaronder de NBB) ging over in 1948 over in EBL. De nieuwe naam Europese Bridge Ligua - hield verband met de oorlog; de Duitsers en Italianen zaten oorspronkelijk wel in de IBL. Het instituut "Ballotage" werd - niet alleen in de bridgewereld - ingesteld om mensen die fout geweest waren in de oorlog buiten de deur te houden).
De EBL wilde naar "Duplicate bridge". De Portland Club (die van oudsher de ongeschreven zeggenschap over de spelregels had) bleef vasthouden aan het Robberbridge. Maar de Amerikanen, de ACBL (American Contract Bridge Ligua) kwamen er bij. Zij hadden inmiddels veel ervaring met viertallenbridge (een andere vorm van "duplicate" bridge). In 1948 werd tussen die 3 instanties een nieuwe spelregeltekst overeengekomen (Portland Club, EBL en de National Laws Commission of America (De Law-committee van de ACBL)). Deze engelse tekst is pas in 1949 vertaald in het Nederlands, en ik schrijf voor nederlands publiek, dus vanuit de NBB gezien hebben we het over de 1949-versie van de Spr. Overigens is de engelse tekst altijd leidend geweest - hetgeen in gevallen van ambugïteit nog wel eens voor discussies zorgt.
Wat wijzigde er t.o.v. de 1936-versie?
Men zag in dat om spelresultaten vergelijkbaar te houden, onregelmatigheden op alle tafels hetzelfde afgehandeld moesten worden. Bij Duplicate Bridge is dat van het grootste belang omdat elk spelresultaat op elke tafel invloed heeft op ieders eindresultaat. Dan moet wel altijd en iedereen steeds roepen. De verplichting om in een duplicate-bridge-wedstrijd de arbiter te roepen is nog steeds actueel en heeft in deze spelregelversie zijn intrede gedaan.
Uit dien hoofde moet je alle onregelmatigheden dus door een onafhankelijke persoon laten oplossen. Dat is de WL, en daar waren de amerikaanse regels ook al op ingericht. De amerikaanse cultuur is er een van straffen, dus die bevoegdheid werd ook aan de WL gegeven, met de 2 vormen die we nu nog steeds kennen: procedureel en disciplinair.
Er kwamen nieuwe hoofdstukken bij over de WL (wat zijn zijn taken en bevoegdheden), een hoofdstuk als spelers het niet met de WL eens zijn (protesten), en de verhouding organisatie-WL. Ook werd ingezien dat de "administrateur" (degene die de uitslag van de wedstrijd uitrekent), niet dezelfde persoon hoeft te zijn als de WL, en "de organisatie de de wedstrijd uitschrijft" niet dezelfde mensen hoeven te zijn die de actuele wedstrijd organiseren (het "wedstrijdcomite").
De 1949-versie was een eerste opstap naar een versie die geschikt was voor "duplicate" bridge.
Op de overleg-pagina's van de (sub)-artikelen (in de 1936-naamruimte) staan over deze spelregels hier en daar anecdotes en wetenswaardigheden.
